Biorezonas

 Co nas wyróżnia wśród innych gabinetów?

1. Jesteśmy autoryzowanym gabinetem i znajdujemy się na liście, która jest dostępna na stronie polskiego przedstawiciela firmy Regumed – producenta maszyn Bicom Optima i Bicom 2000 http://monadith.com.pl/kontakt/
2. Jesteśmy autoryzowanym gabinetem biorezonansu Trikombin http://trikombin.com/,
3. Jesteśmy właścicielami najnowszego biorezonansu Optima, biorezonansu Bicom 2000 jak również biorezonansu Trikombin
4. Wszystkie maszyny są kalibrowane i mają bieżące przeglądy
5. W gabinecie testy wykonują tylko przeszkoleni profesjonalni terapeuci, którzy testują biotensorem i punktoskopem
6. Wszystkie terapie są ustawiane indywidualnie i składają się z kilku sekwencji dobranych do potrzeb pacjenta między innymi detoksu organów wewnętrznych: nerek, wątroby, płuc, trzustki, pęcherza
7. Po 3 i po 6 terapii robimy test sprawdzający w ramach opłaty za terapię
8. Cały czas szkolimy się w Polsce i zagranicą
9. Terapie wykonujemy ze śliną, moczem i krwią

Terapia biorezonansowa należy do nowoczesnych form medycyny niekonwencjonalnej, która polega na pobudzaniu zdolności autoregeneracyjnych organizmu i tym samym zwalczaniu wielu chorób, wykorzystując do tego naturalnie występujące w ciele drgania elektromagnetyczne. Metoda ta została opracowana przez naukowców niemieckich w latach 80-tych XX wieku i opiera się zarówno na medycynie chińskiej, jak i najnowszych osiągnięciach naukowych. Stymulacja elektromagnetyczna wywoływana przez specjalistyczną aparaturę Bicom ma nie tylko właściwości terapeutyczne, ale umożliwia także przeprowadzanie precyzyjnej diagnostyki, która jest kluczowa dla późniejszej terapii. Diagnostyka oparta jest na specjalnie opracowanych szczegółowych testach, które pozwalają na dokładne określenie patologicznych zmian w organizmie oraz substancji go obciążających (alergenów, pasożytów, grzybów itp.)

 Aparat BICOM Optima

„Początek nowej ery w metodzie biorezonansu wykorzystującej aparat BICOM OPTIMA.”

Hans Brugemann

Pacjenci oczekują dziś skutecznej terapii i chcieliby już podczas pierwszego zabiegu poczuć zmianę. Chodzi tu przede wszystkim o pacjentów cierpiących ból.. Jeśli pacjent już przy pierwszym zabiegu poczuje ulgę, zdobywa zaufanie do terapii i terapeutów. W związku z tym zadano sobie pytanie: „Jak można przeniknąć organizm ludzki informacjami terapeutycznymi jeszcze intensywniej i przez to skuteczniej leczyć?” Odpowiedzią na to pytanie ma być aparat BICOM Optima.

UNIKATOWY PRZEŁAMUJĄCY PODSTAWY

BICOM Optima – urządzenie diagnostyczno – terapeutyczne jest najnowszym osiągnięciem w terapii biorezonansowej. Zawiera cały zakres wiedzy ponad 30 lat doświadczeń w metodzie Biorezonansu.

Ponad 1000 zapisanych programów terapii i ponad 220 doskonałych kombinacji programów na różnych polach medycznych sprawia niezwykle łatwą pracę z terapią biorezonasową.

NISKI GŁĘBOKI ZAKRES CZĘSTOTLIWOŚCI

135 nowych programów w niskim zakresie częstotliwości. Dzięki kompleksowemu rozwojowi technicznemu stało się możliwe poszerzenie spektrum częstotliwości w zakresie od 1 – 25 Hz. Mózg człowieka również pracuje w niskim zakresie częstotliwości, dzięki terapiom na tych częstotliwościach możemy osiągnąć pożądany efekt np. regulować lub usuwać blokady na poziomie koordynacyjnym co jak do tej pory było niemożliwe terapeutycznie.

DODATKOWY MODUŁ TERAPEUTYCZNY ZINTEGROWANY DRUGIM KANAŁEM WEJŚCIOWYM ( KANAŁ 2 )

Dzięki temu modułowi stało się możliwe zastosowanie informacji substancji stabilizujących takich jak np. ampułki z Testu 5 Elementów, ampułek organów lub innych wspomagających leków jednocześnie z terapią wykorzystującą własny wzór częstotliwości.

W ten sposób obciążony układ, organ może być stabilizowany i wspomagany w krótszym czasie, a nasilenie objawów po terapii zminimalizowane.

   PODSTAWY NAUKOWE

U naukowych podstaw terapii biorezonansowej leżą najnowsze dokonania z dziedziny biofizyki, fizyki kwantowej oraz wielowiekowe doświadczenia medycyny chińskiej.

Badania biofizyczne ostatnich 20 lat dostarczyły licznych dowodów na istnienie „biofizykalnej płaszczyzny sterującej”, którą można również określać mianem stworzonym przez lekarzy-naturalistów: „siły regulacyjne właściwe organizmowi”. Już w 1922 A. G. Gurwicz (ZSRR) odkrył „mitogenetyczne promieniowanie” i postulował „regulujące pole biologiczne”. Badania te potwierdził w 1928 D. Gabor (laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1971).

Prace Gurwicza kontynuował w l. 30-tych G. Lachowski wskazując, że przy przekazywaniu informacji biologicznych dochodzi do elektromagnetycznego sprzężenia rezonansowego.

W latach 60-tych badania nad wpływami biofizykalnymi na żyjące systemy prowadzili m.in. prof. H. Kuhn, dyrektor Instytutu Chemii Biofizycznej Towarzystwa im. Maxa Plancka w Getyndze (badania nad ewolucją informacji biologicznej i samoorganizacją materii), I. Prirogine (laureat nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1977, twórca termodynamicznej teorii tłumaczącej procesy życiowe, postulujący istnienie „struktur dyssypatywnych” tj. dynamicznych, otwartych stanów materii).

Pierwsza, podsumująca ówczesne dokonania na tym polu publikacja pt. Biological Effects of Magnetic Fields amerykańskiej biochemiczki M.F. Barnothy ukazała się w 1964 a w 1970 opublikowano prace amerykańskiego biofizyka A.S. Presmana Electromagnetic Fields and Life (Pola elektromagnetyczne a żywa przyroda). Prowadzone przez uczonych radzieckich eksperymenty, których celem było zbadanie mechanizmu przekazywania, odbioru i zapamiętywania informacji biofizykalnych w komórkach i organach,
udowodniły istnienie elektromagnetycznego oddziaływania wewnątrz- i międzykomórkowego („elektromagnetycznej bioinformacji”). Z inicjatywy prof. H. Fröhlicha z uniwersytetu w Liverpoolu, zainspirowanego wynikami tych badań (odkrycie rezonansu mikrofalowego), podjęto w 1975 w Instytucie Fizyki Ciała Stałego im. Maxa Plancka w Stuttgarcie badania nad biologicznym rezonansem mikrofalowym.
Niemiecki biofizyk prof. F.A. Popp z Międzynarodowego Centrum Technologii Biofizycznej w Kaiserslautern udowodnił, że przekazywanie informacji wewnątrz i między komórkami odbywa się poprzez biofotony, tj. pozbawione masy kwanty światła widzialnego, magazynowane i ponownie emitowane przez DNA. S.S. Sung, kierownik badań w C.N.R.S (Państwowym Ośrodku Badań Naukowych) w Villejuif we Francji wykazał, że biokomunikację elektromagnetyczną można śledzić także na poziomie komórkowym. W 1981 M.Rattemeyer ogłosił uzyskane wspólnie ze specjalistami w zakresie biologii komórkowej z uniwersytetu w Kaiserslautern, wyniki badań dowodzące, że DNA jest, być może, najważniejszym źródłem ultrasłabego promieniowania komórkowego. Problemem bioinformacji zajmuje się także od lat Instytut Medycyny Klinicznej i Eksperymentalnej w Nowosybirsku (Ultrasłabe promieniowanie jako oddziaływanie międzykomórkowe). W 1982 fizyk R. Adey odkrył, że system biologiczny reaguje na określoną częstotliwość fal o ściśle określonym ultrasłabym zakresie intensywności (tzw. „okno Adey’a”).

Od ponad 12 lat prof. C.W. Smith (wykładowca na Wydziale Elektryczno-Elektronicznym Uniwersytetu w Salford w Wlk. Brytanii) prowadzi badania w dziedzinie oddziaływań wzajemnych pól magnetycznych i elektrycznych z żywymi organizmami (Biologiczne efekty słabych pól elektromagnetycznych). Podobne prace (z użyciem aparatu BICOM) prowadzone są w Instytucie Patologii Eksperymentalnej, Onkologii i Radiobiologii Ukraińskiej Akademii Nauk, oraz w Instytucie Atomistyki Uniwersytetu Austriackiego w dziedzinie biofizyki (K.Torghele, B. Lipp, H. Klima). Eksperymenty dowodzące przenoszenia informacji molekularnej za pomocą aparatu BICOM przeprowadził także prof. dr. rer. nat. P.Ch. Endler z Instytutu Ludwiga Boltzmanna w Grazu wraz z prof. C. W. Smithem oraz prof. dr. K. Petzoldtem z Wiednia.

 PODSTAWY NAUKOWE – ZASADA DZIAŁANIA

W terapii biorezonansowej wykorzystuje się przejęty z medycyny chińskiej system meridianów i punktów akupunkturowych. Meridiany nie są jednostką morfologiczną, należy je rozumieć jako sprawność tkanki. Są to swego rodzaju „drogi”. Według medycyny chińskiej w meridianach stale przepływa chi, określana przez Europejczyków jako energia. Bardziej adekwatnym terminem byłaby tu „pulsacja kwantów” (nie ciągłe przenoszenie energii w postaci fotonów). Ponieważ owe chi oscyluje, jest więc drganiem i jako takie przenosi informacje. Owe strumienie kwantów w meridianach tworzą system zamknięty. Gdy powstaje blokada w meridianie, wywołana np. stanem zapalnym lub blizną, kwanty nie mogą dalej przepływać, co więcej, kierunek przepływu zmienia się! Prowadzi to do powstania błędnego układu biegunowego. Molekuły tworzą określone struktury klastrowe, gdy oddziaływują na nie odpowiednie częstotliwości (wówczas zapamiętują one informację). Aby ponownie usunąć owe informacje, należy najpierw te klastry przerwać, co można uzyskać metodą BRT. Położenie molekuł względem siebie nie jest statyczne, lecz np. w stanach zapalnych organizmu płynne, co wpływa na zmianę wypromieniowywanej częstotliwości. Na skutek zagęszczania się energii i jej rozpadu dochodzi do ciągłego wypromieniowywania fotonów przez tworzące się cząstki, co wpływa na drgania wewnątrz atomowego systemu, a także do interakcji między sąsiadującymi atomami względnie molekułami i ich różnymi ładunkami. Ponieważ atomy czy molekuły są dipolami (działają jak anteny), dochodzi do wypromieniowania drgań elektromagnetycznych. Owe drgania są specyficzne dla każdego atomu czy molekuły i podlegają swoim własnym prawom. Fale elektromagnetyczne emitują także białka, komórki i organy. Wszystko, co materialne posiada własny wzorzec częstotliwości. Spektrum drgań ludzkiego organizmu obejmuje zakres od 1 Hz do ponad 1018 Hz.

Częstotliwość równocześnie oznacza zawsze informację. Do przenoszenia informacji dochodzi dzięki drganiom solitonów, które powstają na skutek interakcji fononów, wyswobodzonych przy zetknięciu się elektronów z fotonami. Drgania te mają ogromne znaczenie dla procesów życiowych. Transportują one energię w długich łańcuchach protein, wywołanych przez reakcje chemiczne, z jednego końca do drugiego, poruszając się w zakresie częstotliwości naddźwiękowych. Drganiami solitonów są na przykład impulsy nerwowe a także przepływ energii w meridianach.

Termin terapia biorezonansowa (BRT) został stworzony w 1987 na określenie „terapii drganiami własnymi organizmu pacjenta”. Jej twórcą jest niemiecki lekarz dr Franz Morell, który po raz pierwszy przedstawił możliwości jej zastosowania w 1977. Pierwszy aparat biorezonansowy został skonstruowany przez inż. Rasche, zięcia dra Morella, i nazwany MORA. W niemieckim Institut für Regulative Medizin (Regumed, dawniej: Brügemann Institut) opracowano sterowane komputerowo urządzenie do diagnostyki i terapii biorezonansowej pod nazwą BICOM (nazwa powstała od terminu „Bio-Communication”). Przedstawicielem firmy Regumed i wyłącznym dystrybutorem aparatów BICOM wraz z oprzyrządowaniem w Polsce jest od 1993 firma BIOMED-MONADITH z siedzibą w Poznaniu. W terapii wykorzystuje się istniejące w organizmie człowieka i wokół niego drgania elektromagnetyczne (biosygnały), które są nadrzędne w stosunku do procesów biochemicznych i nimi sterują. Poza fizjologicznymi (harmonicznymi) drganiami elektromagnetycznymi w organizmie człowieka istnieją również drgania patologiczne (dysharmoniczne), zakłócające, wywołane np. obciążeniem ustroju toksynami, zranieniami, infekcjami, niewyleczonymi chorobami, szkodami jatrogennymi. Sumę drgań fizjologicznych i patologicznych określa się mianem drgań własnych organizmu pacjenta. Spektrum tych drgań rozciąga się od ekstremalnie długich po bardzo krótkie fale. Ponieważ drgania własne organizmu mają naturę elektromagnetyczną można je wychwycić, zarówno z powierzchni skóry, jak i z tkanek oraz narządów, za pomocą specjalnych elektrod (efekt antenowy) i za pomocą przewodu doprowadzić do urządzenia terapeutycznego. Terapeuta dysponuje różnorodnymi wielowarstwowymi elektrodami BICOM: ręcznymi i stopowymi stosowanymi do terapii podstawowej, elektrodami miękkimi, guzikowymi, spiralnymi, żebrowymi, punktowymi. Pole magnetyczne elektrod jest niezwykle małe i służy jedynie przekazywaniu informacji.

Drgania te są przetwarzane dzięki nowoczesnej elektronice (aparat BICOM) w drgania terapeutyczne, przy czym nie są dodawane inne lub technicznie wytworzone częstotliwości. Drgania terapeutyczne przekazywane są z powrotem z urządzenia do organizmu pacjenta, przy czym częstotliwości harmoniczne są sprzęgane dodatnio (dodatnie sprzężenie zwrotne) a dysharmoniczne ujemnie, a więc inwertowane (ujemne sprzężenie zwrotne). Działanie terapeutyczne przebiega nie w urządzeniu, lecz w samym organizmie pacjenta. Elektromagnetyczne pole pacjenta reaguje natychmiast na dokładnie dopasowany sygnał terapeutyczny i z kolei przekazuje do urządzenia BICOM zmieniony wzorzec drgań. Proces ten ciągle się powtarza w ułamkach sekund. W ten sposób patologiczne sygnały są w organizmie redukowane a w końcu wygaszane, a fizjologiczne siły regulacyjne ustroju zaczynają prawidłowo sterować procesami biologicznymi. Na skutek poprawy biofizykalnego stanu energetycznego pacjenta dochodzi stopniowo do poprawy procesów biochemicznych – normalizacji i wyleczenia.

Za pomocą tzw. separatora (molekularny obwód absorpcyjny) przefiltrowywane są drgania harmoniczne (H) oraz harmoniczne sygnały środowiska zewnętrznego (separator wpada w rezonans jedynie z harmonicznymi częstotliwościami). Od wyjścia separatora odprowadzane są dalej tylko częstotliwości dysharmoniczne (D). Można też równocześnie przekazywać do organizmu pacjenta poprzez przełączenie sumacyjne drgania harmoniczne (H) oraz zinwertowane dysharmonicznych (Di), tj. nie inwertowane drgania fizjologiczne oraz inwertowane drgania patologiczne (H+Di). Terminy „harmonia” oraz „dysharmonia” użyte są tu umownie. Drgania terapeutyczne są albo wzmacniane albo osłabianie w zależności od potrzeb organizmu. Zakres wzmocnienia czy osłabienia sygnałów ustrojowych jest tzw. oknem Adey’a, „oknem biologicznym”, na które musimy trafić, by móc skutecznie leczyć, bowiem – jak odkrył na drodze eksperymentów Adey – silniejsze lub silne sygnały mają mniejszy wpływ na systemy biologiczne od sygnałów słabszych czy słabych. Aparat BICOM umożliwia przekazywanie do organizmu pacjenta wąskiego zakresu częstotliwości, tym samym sygnał terapeutyczny jest tak „wyostrzony” lub tak dokładny, jak to tylko możliwe, i dzięki temu oddziaływuje natychmiast, jak to niezbicie udowodnił prof. C. W. Smith z uniwersytetu w Salford w Wlk. Brytanii. Najwyższą precyzję i skuteczność terapii osiąga się dzięki temu, że urządzenie biorezonansowe tworzy wraz z pacjentem cybernetyczny obwód regulacyjny.

Istnieją 4 możliwości filtrowania częstotliwości w aparacie BICOM:

1. przekazanie do organizmu pacjenta wszystkich częstotliwości przejętych i doprowadzonych do urządzenia;
2. przekazanie za pomocą ustawianego ręcznie tzw. filtru przepustowego jedynie małej części częstotliwości;
3. automatyczne „kołysanie się”, wobulacja, pasma przepustowego filtra wokół ustawionej częstotliwości środkowej;
4. w sposób ciągły przekazywanie do organizmu pacjenta wąskiego zakresu częstotliwości od 10 Hz do 150 000 Hz z ustawioną prędkością.

Dobór metod diagnostycznych w BRT jest całkowicie dowolny, jednak najkorzystniejsze są te metody, które możliwie najdokładniej mogą określić stan energetyczny pacjenta i pozwalają na łatwe rozpoznawanie zmian zachodzących pod wpływem terapii (np. diagnoza elektroakupunkturowa według Volla, bioelektroniczna diagnostyka funkcyjna, test Vega wg dr Schimmela, test kinezjologiczny, test odruchów Nogiera (RAC), chińska diagnostyka na podstawie tętna, fotografia kirlianowska, termografia).

Do pamięci komputera wprowadzone są programy terapeutyczne zakodowane pod trzycyfrowymi numerami. Wszystkie konieczne parametry (najczęściej osiem) ustawiane są elektronicznie. Czas trwania terapii jest również zaprogramowany, po jego upływie aparat wyłącza się sam.

Programy terapeutyczne dzielą się na:

• terapie podstawowe,
• meridialne terapie następujące,
• terapie według wskazań,
• cztery programy sprawdzające oraz 2 specjalne.

Użytkownik aparatu dysponuje podręcznikiem komputerowych programów terapeutycznych zawierającym również propozycje elektrod i ich rozmieszczenie. Wybór programu terapeutycznego wiąże się z dokładnym wywiadem chorobowym oraz diagnozą. Poszczególne parametry można zmienić zgodnie z wymaganiami, dopasowując do danego przypadku, np. zwiększając osłabienie lub wzmocnienie drgań terapeutycznych. Obok pomiaru punktów akupunkturowych elektroakupunkturowa część diagnostyczna aparatu umożliwia przeprowadzenie:

• testu pól zaburzających blizn,
• ustalenie rozłożenia energii w organizmie,
• przetestowanie najkorzystniejszych, indywidualnych parametrów,
• terapeutycznych, zwłaszcza najkorzystniejszego programu,
• najszybszego oraz najpewniejszego testu alergologicznego,
• testu materiałów dentystycznych przed wprowadzeniem do jamy ustnej,
• testu materiałów dentystycznych obecnych w jamie ustnej,
• testowanie ognisk,
• testu wg zasad dr. med. dent. Schimmela.