Kod emocji

Dziś często redukujemy język ciała do prostych i powierzchownych sygnałów, tracąc z oczu jego prawdziwą moc. Przyjmując jednak postawę otwartości na komunikaty wysyłane przez nasze ciało, możemy odkryć drogę do uwolnienia od emocjonalnych ciężarów, które w dużej mierze przyczyniają się do naszych problemów zdrowotnych. Jak więc pracować z emocjami, aby skutecznie radzić sobie z wyzwaniami życiowymi?

Rene Descartes mówił “Cogito, ergo sum” (Myślę, więc jestem), lecz tożsamość i stan, w jakim się znajdujemy, wykraczają poza sferę intelektualną, zakorzeniając się głęboko w naszych odczuciach. Może zatem prawdziwsze byłoby stwierdzenie “Jestem, więc czuję”, gdzie myśl służy nam do organizowania tych doznań. Nasze próby uporządkowania emocji mogą przynosić różne rezultaty, nie zawsze korzystne dla nas samych. Szczególnie kiedy, w obliczu dyskomfortu, nasz umysł poszukuje szybkich rozwiązań, często przekształcając je w krótkotrwałe ukojenia. Jednak emocje, które zostają zignorowane lub tłumione, mogą zagnieździć się w naszych ciałach na długi czas, prowadząc do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Mimo naturalnej tendencji do zapominania o trudnych przeżyciach, te zmagania z przeszłości mogą ciągle wpływać na nasze życie poprzez emocje, które zostały gdzieś w nas uwięzione. Czasami jesteśmy w stanie przypomnieć sobie konkretne, traumatyczne wydarzenia, ale często są one ukryte poza zasięgiem naszej świadomej pamięci. Niezależnie od tego, czy pamiętamy te momenty, czy też nie, nasz podświadomy umysł nie zapomina – jak zauważa dr Bradley Nelson, ekspert w dziedzinie chiropraktyki, bioenergoterapii i psychologii. Na podstawie swoich obserwacji, Nelson zidentyfikował 60 emocji, które mogą zostawić trwały ślad w naszym organizmie, włączając w to zarówno powszechnie rozpoznawane uczucia, jak smutek czy strach, jak i takie, które mogą wydawać się mniej oczywiste, na przykład nieodwzajemniona miłość czy depresja.

Metoda “kod emocji“, opracowana przez Nelsona w latach 90. XX wieku, umożliwia identyfikację i trwałe uwolnienie tych emocji z ciała, wykorzystując do tego celu dialog z ciałem, który omija świadomy umysł. Istotnym narzędziem w tym procesie jest test kinezjologiczny, znany również jako test mięśniowy, opracowany przez George’a Goodhearta na początku lat 60. i szeroko stosowany przez Davida Hawkinsa. Zasada działania jest prosta: prawdziwe stwierdzenia wzmacniają nasze ciało, natomiast fałszywe – osłabiają, co jest bezpośrednim efektem emocji zablokowanych w naszym organizmie.

Serce jest nie tylko kluczowym organem z punktu widzenia fizjologii, ale również centrum przekazu emocjonalnego, które z każdym uderzeniem wysyła sygnały pełne miłości i wdzięczności, wpływając pozytywnie na nasze samopoczucie i relacje z innymi. Gdy te emocje są odwzajemniane, tworzy się koło wzajemnej pozytywnej wymiany.

Jednak wewnętrzne zablokowane emocje mogą przeszkodzić w tej harmonii, tworząc coś na kształt emocjonalnej zapory wokół serca, podobnie do muru obronnego. Takie zabezpieczenie może wydawać się konieczne w trudnych chwilach, chroniąc nas przed bólem, lecz w rzeczywistości izoluje nas od doświadczania pełni życia, od światła, piękna natury i bliskości z innymi. Według dr Nelsona, taki emocjonalny mur jest percepcyjnie odbierany przez naszą podświadomość jako realna bariera, która utrudnia doświadczenie radości, miłości i szczęścia.

Zdejmowanie tego muru, poprzez proces uwolnienia emocji, pozwala stopniowo eliminować te bariery, otwierając drogę do większej otwartości, empatii i bliskości z innymi. Przekształca to sposób, w jaki komunikujemy się na poziomie emocjonalnym, budując głębsze i bardziej satysfakcjonujące relacje. W efekcie, życie staje się mniej napięte, a my – bardziej otwarci i zrozumiali dla otoczenia, co jest przecież istotą naszych dążeń życiowych.